Milan Lukić je zatražio oslobađanje od prvostepene presude ili alternativno smanjenje kazne. Sredoje Lukić je također zatražio poništenje svih presuda, odnosno alternativno smanjenje kazne.
U slučaju Milana Lukića Žalbeno vijeće je konstatiralo da je Raspravno vijeće pogriješilo i da u kući u Pionirskoj ulici nije ubijeno 59 osoba, već 53. Ostale tačke žalbe su odbačene.
Žalbeno vijeće je poništilo sve optužbe u slučaju Sredoja Lukića vezane za logor Uzamnica.
Prvostepenom presudom, koja je donesena 20 juna 2009. godine, Milan Lukić je osuđen na doživotnu kaznu zatvora zbog istrebljenja, ubistva, okrutnog postupanja i nehumanog djela. Pretresno vijeće je tada utvrdilo da je on direktno odgovoran za spaljivanje žena, djece i staraca zatvorenih u kućama u Pionirskoj ulici u naselju Bikavac, kada je u junu 1992. godine izgorjelo više od sto ljudi.
Sredoje Lukić je osuđen na kaznu zatvora od 30 godina zbog saučesništva u ubistvu 59 Bošnjaka u Pionirskoj ulici i za zlostavljanje u logoru Uzamnica. Utvrđeno je da su rođaci Lukić uz pomoć još nekoliko osoba zapalili oko 70 Višegrađana u kući Avde Omeragića u Pionirskoj ulici 14. juna 1992. Svjedoci su tokom postupka ustvrdili kako su Lukići prethodno otuđili novac i zlato od žrtava. Gotovo identično su ponovili i 27. juna iste godine u jednoj kući u naselju Bikavac, gdje je stradalo nekoliko desetaka žena i djece.
Sud je također presudio da je Milan Lukić kriv i za smrt pet Bošnjaka na Drini 7. juna te za ubistvo sedam radnika fabrike Varda, ubistvo Hajre Korić, kao i za brutalno zlostavljanje logoraša u kasarni Uzamnica.
Milan Lukić je bio vođa paravojnih trupa Beli orlovi i Osvetnici.