Preveo: Almir Haznadarević, prof.
Brojni dokazi pokazuju da su muslimani iz Španije i zapadne Afrike stigli do Amerike najmanje pet stoljeća prije Kolumba. Zabilježeno je, naprimjer, da su sredinom desetog stoljeća, u vrijeme vladavine halife Ummayyed Abdul-Rahmana III (929. – 961. g. nove ere), muslimani afričkog porijekla plovili prema zapadu iz španske luke (Palos) Delba ka “okeanu tame i magle”. Nakon dugog odsustva, iz “čudne i neobične zemlje” vratili su se sa mnogo plijena. Očito je da su ljudi muslimanskog porijekla zasigurno preteča Kolumbu, a kasnije i španskim istraživačima u otkrivanju Novog svijeta .
Posljednje muslimansko uporište u Španiji, Granada, pala je u ruke kršćana 1492. g. nove ere, neposredno prije nego što je započela španska inkvizicija. Da bi izbjegli progon, mnogi nekršćani pobjegli su ili prihvatili katoličanstvo. Najmanje dva dokumenta pokazuju i nagovještavaju prisutnost muslimana u španskoj Americi prije 1550. g. nove ere. Uprkos činjenici da je dekretom iz 1539. g. nove ere, Charles V, kralj Španije, zabranio unucima muslimana koji su bili spaljeni na lomači da pređu u
zapadnu Indiju.
Ova uredba (dekret) ratificirana je 1543. g. nove ere, a nalog za protjerivanje svih muslimana iz prekomorskih španskih područja naknadno je objavljen. Mnoge reference na muslimanski dolazak u Ameriku su dostupne.
One su sažete u sljedeće:
A) Historijski dokumenti:
1.Musliman historičar i geograf Ebul-Hassan Ali ibn El-Hussain
el-Masudi (871. – 957. g. nove ere) u svojoj knjizi “Muruj Adh-dhahab va maadin aljavhar” (Livade zlata i kamenolomi od dragulja) napisao je da je tokom vladavine muslimanskog halife Španije Abdullaha ibn Muhammeda (888. – 912. nove ere), muslimanski moreplovac Khashkhash ibn Saeed ibn Esved od Kordobe, Španija, isplovio iz Delba (Palos) 889. g. nove ere, prešao Atlantik, došao na nepoznatu teritoriju (ard majhoola) i vratio se s nevjerovatnim blagom.
Na El-Masudijevoj karti svijeta postoji veliki prostor u “okeanu tame i magle”, kako je on nazvao ovu nepoznatu teritoriju (Ameriku). (1)
2.Musliman historičar Ebu Bakr ibn Omer el-Gutijja pripovijeda da je tokom vladavine muslimanskog halife Španije, Hišama II (976. – 1009. g. nove ere), drugi muslimanski moreplovac Ibn Faruk iz Granade, isplovio iz Kadeša (februara 999. g.nove ere) u Atlantik, iskrcao se u Gandu (Velika Kanarska ostrva) posjetio kralja Guanariga, i nastavio dalje prema zapadu gdje je vidio dva ostrva koja je nazvao Capraria i Pluitana. On je stigao natrag u Španiju maja 999. g. nove ere. (2)
3. Kolumbo je isplovio iz Palosa (Delba), Španija. On je bio vezan za Gomera (Kanarska ostrva) – Gomera je arapska riječ koja znači “mali podstrekač” – zaljubio se u Beatriz Bobadilla, kćerku prvog kapetana Ostrva (Bobadilla prezime potječe od arapskog islamskog imena Abou Abdilla). Ipak, Bobadilla klan nije bilo lako ignorirati. Drugi Bobadilla (Francisco) kasnije, kao kraljevski povjerenik, stavio je Kolumba u okove te ga prebacio iz Santo Dominiga natrag Španiju (novembra 1500. g. nove ere).
Bobadilla obitelj bila je povezana sa seviljskom dinastijom Abbadid (1031. -1091. g. nove ere).
12. oktobra 1492. g. nove ere Kolumbo se iskrcao na malom ostrvu na Bahamima, koje je, po starosjediocima, bilo nazvano Guanahani.
Ime ovog ostrva Kolumbo je preimenovano u San Salvador. Guanahani je izvedeno iz Mandinka i modifikovanih arapskih riječi. Guana (ihvana) znači “braća”, a Hani je arapsko ime. Stoga je izvorni naziv ostrva “Braća Hani”. (11)
Ferdinand Kolumbo, Kristoferov sin, napisao je o crncima koje je vidio njegov otac u Handurasu: “Ljudi koji žive dalje istočno od Pointe Cavinas, koliko Cape Gracios a Dios gotovo su crne boje.” U isto vrijeme, u ovoj istoj regiji, živjelo je pleme muslimanskih domorodaca poznato kao Almamy. U mandinka i arapskom jeziku, termin “almamy” označavao je “el-imama” ili “al-imamu”, tj. onoga koji predvodi molitvu, ili u nekim slučajevima šefa zajednice ili člana zajednice muslimanskih imama. (12)
4. Poznati američki historičar i lingvista Leo Weiner sa Harvardskog univerziteta, u svojoj knjizi “Afrika i otkriće Amerike” (1920.) napisao je da je Kolumbo bio svjestan prisutnosti Mandinka u Novom svijetu i da su se zapadnoafrički muslimani proširili širom Kariba, srednje, južne i sjeverne američke teritorije, uključujući Kanadu, gdje su trgovali i udavali se i ženili s Irokezima i Algonquin Indijancima. (13)
B) Geografska istraživanja
1. Poznati muslimanski geograf i kartograf Al-Sharif el-Idrisi (1099. – 1166. g.nove ere) u svojoj poznatoj knjizi “Nuzhat el-Mushtak fi ikhtirak el-afak” (Izlet jedne žudnje prelaskom horizonta) napisao je kako je jedna grupa pomoraca (iz sjeverne Afrike ) otplovila u “more tame i magle” (Atlantski okean) iz Lisabona (Portugal), kako bi se otkrilo ono što je u njemu i kolike su njegove granice. Oni su se konačno dokopali ostrva na kojem su zatekli ljude koji se bave zemljoradnjom… Četvrti dan, prevoditelj im je progovorio na arapskom jeziku. (3)
2. U muslimanskim priručnicima navodi se dobro dokumentirani opis putovanja preko “mora magle i tame” koje je poduzeo šejh Zejn Eddine Ali Ben Fadhel el-Mazandarani. Njegov je put započeo od Tarfaya (Južni Maroko) za vrijeme vladavine kralja Ebu Jakuba Sidi Jusufa (1286. -1307. g.nove ere), šestog vladara iz Marinid dinastije, do Zelenog ostrva u Karipskom moru 1291. g.nove ere (690. g. po Hidžri). Pojedinosti o njegovom okeanskom putovanju spomenute su u islamskim priručnicima, a mnogi muslimanski učenjaci svjesni su ovog zabilježenog historijskog događaja… (4)
3. Muslimanski historičar CHIHAB AD-DINE ABU-L-Abbas AHMAD BEN FADHL AL-Umari (1300. – 1384. g. nove ere / 700. – 786. g. po Hidžri) u svojoj poznatoj knjizi “Massaalik el-absaar mamaalik el-amsaar” (Putevi znamenitosti u pokrajinama kraljevstva) opisao je u detalje geografska istraživanja preko “mora magle i tame” i Malijeve sultane. (5)
4. Sultan Mansu Kankan Musa (1312. – 1337. g. nove ere) je svjetski poznati Mandinka vladar zapadnoafričkog islamskog carstva Mali. Dok je putovao u Mekku na svom poznatom hadždžu 1324. g. nove ere, on je obavijestio učenjake mamlučkih Bahri sultana suda (Nasir Nasir Edin Muhammed III – 1309. – 1340. g. nove ere) u Kairu, da je njegov brat Sultan Ebu Bakari I (1285. – 1312. g. nove ere) poduzeo dvije ekspedicije u Atlantskom okeanu. Pošto se sultan nije vratio na Timbuktu sa drugog putovanja 1311. g. nove ere, Mansa Musa postao je sultan carstva. (6)
5. Kolumbo i rani španski i portugalski istraživači bili su u mogućnosti da putuju preko Atlantika (udaljenost 2.400 km) zahvaljujući muslimanskim geografskim i navigacijskim informacijama koje su se nalazile na pojedinim kartama muslimanskih trgovaca, uključujući i informacije koje je objavio El-Masudi (871. – 957. g. nove ere) u svojoj knjizi “Akhbar ez-zaman” (Povijest svijeta), koja je utemeljena na sakupljenom materijalu u Africi i Aziji. (9)
Kao činjenica stoji da je Kolumbo zapravo imao dva kapetana muslimanskog porijekla tokom svog prvog transatlantskog putovanja: Martina Alonso Pinzona, koji je bio kapetan Pinta, i njegovog brata Vicenta Yaneza Pinzona, koji je bio kapetan Nina. Oni su bili bogati, stručni brodski jarboličari koji su pomogli organizirati Kolumbovu ekspediciju i pripremiti admiralski brod Santa Maria. Učinili su to na vlastiti trošak iz komercijalnih i političkih razloga. Pinzonova obitelj bila je povezana s Ebu Zajan Muhammedom III (1362. – 1366. g. nove ere), marokanskim sultanom iz Marinid dinastije (1196. – 1465. g. nove ere). (10)
C) Arapski (islamski) natpisi:
1. Antropolozi su dokazali da su Mandinkosi pod Mansa Musinim uputstvima istraživali mnoge dijelove sjeverne Amerike preko Mississippija i drugih riječnih pritoka i sistema. Na Four Cornersu u Arizoni spisi pokazuju da su u ovo područje doveli čak i slonove iz Afrike. (7)
2. Kolumbo je u svojim radovima priznao da je u ponedjeljak, 21. Oktobra 1492. g. nove ere, dok je njegov brod plovio blizu Gibara na sjeveroistočnoj obali Kube, vidio džamiju na vrhu prekrasne planine. Ostaci džamija i minareta sa natpisima kur’anskih ajeta otkriveni su u Kubi, Meksiku, Teksasu i Nevadi. (8)
3. Tokom njegovog drugog putovanja, Indijanci Espanola (Haiti) rekli su Kolumbu da su crni ljudi bili na ostrvu prije njegovog dolaska. Kao dokaz, predstavili su Kolumbu koplja tih afričkih muslimana. Na tom oružju bio je dodatak od žutog metala koji Indijanci zovu “guanin”, riječ zapadnoafričke derivacije i znači “zlatne legure”. Dovoljno je čudno što se to odnosi na arapsku riječ “ghinaa”, što znači “bogatstvo”. Kolumbo je neke dijelove žutog metala donio u Španiju te su ih testirali. On je saznao da se metal sastoji od 18 dijela zlata (56,25%), 6 dijela srebra (18,75%) i 8 dijela bakra (25%), ista razmjera kao metal proizveden u afričkim trgovinama metala u Gvineji. (14)
4. 1498. g. nove ere, na svom trećem putovanju u Novi svijet, Kolumbo se iskrcao u Trinidadu. Kasnije, on je došao na južnoamerički kontinent gdje su neki članovi njegove ekipe otišli na obalu i pronašli korištene šarene marame od simetrično tkanog pamuka koje su izrađivali starosjedioci. Kolumbo je primijetio da ove maramice po svojim bojama, stilu i funkciji podsjećaju na haljine i krpice u Gvineji. On je ukazao na njih kao ALMAYZARS. ALMAYZAR je arapska riječ koja znači: “omot”, “pokriti”, “pregača” ili “štof za suknju”, što je bilo platno Mauri (španskih ili sjevernoafričkih muslimana) uvezeno iz zapadne Afrike (Gvineja) u Maroko, Španiju i Portugal. Tokom ovog putovanja, Kolumbo je bio iznenađen da su udate žene nosile pamučni donji veš (bragas) i začudio se izraženoj skromnosti domorodaca i zapitao se na koji način su stekli tu osobinu.
Hernan Cortes, španski osvajač, haljinu koju je nosila indijska žena opisao je kao “dugi veo”, a ogrtač koji su nosili indijski muškarci opisao je kao “tkaninu izrađenu u stilu maurskih zastora”. Ferdinand Kolumbo nazvao je domorodačku pamučnu odjeću ogrtačem koji je bio istog “dizajna i materijala kao šalovi koje su nosile maurske žene Granade”. Čak je i sličnost dječijih visećih mreža za ležanje sa onima u sjevernoj Africi bila sablasna. (15)
5. Dr. Barry Fell (Harvard univerzitet) u svojoj knjizi “Saga Amerika – 1980” iznio je čvrst naučni dokaz koji, stoljećima prije Kolumba, podržava dolazak muslimana iz sjeverne i zapadne Afrike. Dr. Fell je otkrio postojanje muslimanskih škola u dolini Fire, Allan Springsa, Logomarsino, Keyhole, Canyon, Washoe i Hickison Summit Pass (Nevada), Mesa Verde (Colorado), Mimbres Valley (New Mexico) i Tipper Canoe (Indiana ) koje datira 700. -800. g. nove ere. U sušnom zapadnom SAD-u, na stijenama je pronašao, ugravirane tekstove, dijagrame i grafikone koji predstavljaju posljednje preživjele fragmente onoga što je nekad bio sistem škola na osnovnom i višem nivou. Jezik podučavanja bilo je sjevernoafrički arapski, pismo staro kufsko arapsko pismo. Subjekti nastave uključivali su pisanje, čitanje, aritmetiku, religiju, historiju, geografiju, matematiku, astronomiju i pomorsku nauku. Potomci muslimanskih posjetitelja u Sjevernoj Americi su članovi Irokezi, Algonquin, Anasazi, Hohokam i olmeških domorodačkih zajednica… (16)
6. Postoji 565 imena mjesta (sela, gradova, planina, jezera, rijeka i sl.) u SAD-a (484) i Kanadi (81) koja proizlaze iz islamskih i arapskih korijena. Ta mjesta su izvorno nazvana po starosjediocima iz predkolumbijskog razdoblja. Neka od tih imena imaju sveta značenja, kao što su: Meka – 720 stanovnika (Indiana), Makkah Indian tribe (Washington), Medina – 2100 (Idaho), Medina – 8500 (NY), Medina – 1100, Hazen – 5000 (Sjeverna Dakota), Medina – 17000 / Medina – 120000 (Ohio), Medina – 1100 (Tennessee), Medina – 26000 (Texas), Medina – 1200 (Ontario), Muhamed -3200 (Illinois), Mona – 1000 (Utah), Arva – 700 (Ontario) itd. Pažljivim proučavanjem imena indijanskih plemena otkriveno je da su mnoga imena izvedena iz arapskih i islamskih korijena i porijekla, tj. Anasazi, Apache, Arawak, Arikana, Chavin, Cherokee, Cree, Hohokam, Hupa, Hopi, Makkah, Mahigan, Mohikanac, Nazca, Zulu, Zuni … itd..
Zasnovan na navedenim historijskim, geografskim i jezičkim bilješkama, poziv da se proslavi tisućljeće (milenij) od muslimanskog dolaska u Ameriku, pet stoljeća prije Kolumba izdan je svim muslimanskim narodima i zajednicama širom svijeta. Nadamo se da će ovaj poziv dobiti potpuno razumijevanje i privući dovoljnu podršku.
Autor: Dr. Youssef Mroueh
Napomena:
(1)Pogledaj izv. 4.
(2) Pogledaj izv. 9.
(3) Pogledaj izv. 3.
(4) Pogledaj izv. 1, 2 i 5.
(5) Pogledaj izv. 6.
(6) Pogledaj izv. 14.
(7) Pogledaj izv. 21 i 22.
(8) Pogledaj izv. 15.
(9) Pogledaj izv. 4.
(10) Pogledaj izv. 15.
(11) Pogledaj izv. 15.
(12) Pogledaj izv. 6.
(13) Pogledaj izv. 20.
(14) Pogledaj izv. 16.
(15) Pogledaj izv. 7.
(16) Pogledaj izv. 10 i 12.
Izvori:
1. AGHA HAKIM, AL-MIRZA: Riyaadh Al-Ulama (Arabic), Vol.2 P.386/Vol.4 P.175.
2. AL-AMEEN, SAYED MOHSIN: Aayan Ash-Shia (Arabic), Vol.7 P.158 / Vol 8
P.302-3.
3. AL-IDRISSI, Nuzhat Al-Mushtaq fi Ikhtiraq Al-Afaaq (Arabic).
4. AL-MASUDI: Muruj Adh-Dhahab (Arabic), Vol. 1, P. 138.
5. AL-ASFAHANI, AR-RAGHIB: Adharea Ila Makarim Ash-Shia, Vol.16,P.343.
6. CAUVET, GILES: Les Berbers de L’Amerique, Paris 1912, P.100-101.
7. COLUMBUS, FERDINAND: The Life of Admiral Christopher Columbus, Rutgers Univ. Press, 1959, P.232.
8. DAVIES, NIGEL: Voyagers to the New World, New York 1979.
9. ON MANUEL OSUNAY SAVINON: Resumen de la Geografia Fisica…, Santa Cruz de Tenerife, 1844.
10. FELL, BARRY: Saga America, New York 1980.
11. FELL, BARRY: America BC, New York 1976.
12. GORDON, CYRUS Before Columbus, New York 1971
13. GYR, DONALD: Exploring Rock Art, Santa Barbara 1989.
14. HUYGHE, PATRICK: Columbus was Last, New York 1992.
15. OBREGON, MAURICIO: The Columbus Papers, The Barcelona Letter of 1493, The Landfall Controversy, and the Indian Guides, McMillan Co., New York 1991.
16. THACHER, JOHN BOYD: Christopher Columbus, New York 1950, P.380.
17. VAN SETIMA, IVAN: African Presence in Early America, New Brunswick, NJ 1987.
18. VAN SETIMA, IVAN: They Came Before Columbus, New York 1976.
19. VON WUTHENAU, ALEX: Unexpected Facts in Ancient America, New York 1975.
20. WEINER, LEO: Africa and the Discovery of America, Philadelphia, 1920,Vol.2 P.365-6
21. WILKINS, H.T.: Mysteries of Ancient South America, New York, 1974.
22. WINTERS, CLYDE AHMAD: Islam in Early North and South America, Al-Ittihad, July 1977, P.60.