Preveo: Haris Osmanagić
Dosad je potpuno jasno da su, sada već dnevni, masakri koje sirijski režim čini protiv sopstvenog naroda dosegli genocidne razmjere.Prema izvještajima nezavisnih i trećih lica, svaki dan se ubije između 150 i 200 ljudi, većinom nevinih civila, a mnogi drugi su osakaćeni i unakaženi. Neutvrđen broj civila ranjenih u vladinom bombardovanju naseljenih centara podlegne usljed nedostupnosti ili nedostatka osnovnih medicinskih sredstava. Teško ranjeni civili prebačeni u javne bolnice jednostavno su, po naređenju režima, prepušteni tome da iskrvare do smrti, a ljekari i medicinske sestre koji se ne pokoravaju tim naređenjima i sami bivaju teško kažnjeni.
Ranjenici koji se sumnjiče za pripadnost Slobodnoj sirijskoj vojsci jednostavno se izbacuju iz bolničkih kreveta i podvrgavaju metodama mučenja do smrti. Neke zločinačke metode mučenja koje koristi sirijski režim toliko su brutalne da izazivaju neopisivu jezu i uglavnom su seksualno-sadističke.
Pored toga, domovi su uništavani zajedno sa svojim stanovnicima. Brojne su cijele porodice koje su istrijebljene ili u nasumičnom artiljerijskom bombardovanju civilnih kvartova ili ubijene na osvetnički način od strane naoružane razbojničke milicije poznate kao Eš-Šebiha, čiji članovi pripadaju ogranku alevijske sekte, glavne baze vlasti porodice Esed.
Nedavno objavljeni snimci na YouTubeu pokazuje ove razbojnike kako uzvikuju sektaške slogane, pozivajući na pokolj sirijskih sunnija. Sunnije čine 70-75% sirijskog stanovništva, kršćani čine oko 10% , dok ostatak čine dvije ezoterijske šiitske sekte, druzei i alevije. Postoji jedna manja šiitska sekta dvanaestoimamija koja je navodno pokušavala da konvertira sunnije sa iranskim blagoslovom i finansijskim povodima kao i sa nekom vrstom prešutne saglasnosti sirijskog režima.
Postoje i izvještaji o aktivnoj podršci koju sirijskom režimu pruža libanska šiitska milicija Hezbollah, kao i Iran. Međutim, i Hezbollah i Iran opovrgavaju tačnost ovih izvještaja, ali ne negiraju niti skrivaju svoju političku podršku i solidarnost sa Esedovim režimom.
Iako situacija u Siriji još nije stigla do tačke da se može nazvati građanskim ratom u poodmaklom stadiju, moguće je da će se to desiti u bliskoj budućnosti, jer se broj, većinski sunnijskih žrtava, povećava iz dana u dan.
Uz ovo, očekuje se da će više sunnijskih vojnika dezertirati iz vojske koju kontroliraju alevije, ukoliko režim nastavi sa svojom deklariranom politikom vojnog rješenja.
Vojno rješenje bi moglo da bude kopija općepoznatog masakra u Hami 1982. kada se sirijska vojska, pod komandom Rif’ata el-Eseda (Bešarovog amidže), obrušila na većinski sunnijski grad, ubivši pritom između 40 i 45 hiljada ljudi, kako bi likvidirala svoje oponente iz reda Muslimanske braće.
Sirijski režim i dalje tvrdi da je Sirija žrtva imperijalističke zavjere čiji je cilj kažnjavanje režima jer tvrdoglavo odbija da se pokori izraelskom i američkom diktatu.
Međutim, većina razumnih eksperata vjeruje da režim samo iskorištava arapsko-izraelski konflikt kako bi ostao na vlasti.
Kritičari režima ističu činjenicu da nije ispalio nijedan jedini metak u pravcu Izraela još od rata 1973.
Vjeruje se da Bešar el-Esed kupuje vrijeme kako bi uništio pobunu, iako je za to potrebno da se ubiju desetine ili čak stotine hiljada ljudi. Zaista, da nije sadašnje relativno “ograničavajuće” međunarodne atmosfere, režim bi se upustio u istinski genocidne zločine spram naroda, zločine koji bi bili nalik Staljinovim gulazima u Ukrajini ili čak Hitlerovom holokaustu.
Jozef Staljin bio je ultimativni uzor preminulom sirijskom predsjedniku Hafizu el-Esedu.
Treba shvatiti da postoje politički razlozi zbog kojeg glavne vojne moći u svijetu, npr. NATO, ne interveniraju u Siriji. Neki od ovih razloga su po svojoj prirodi finansijski, jer ekonomije Sjeverne Amerike i Evrope prolaze kroz težak period.
Međutim, podjednako treba shvatiti da mi ovdje govorimo o usporenom snimku genocida, pred kojim svi razlozi, politički ili ne, treba da budu gurnuti pod tepih.
Genocid, u poodmakloj fazi ili usporen, treba da bude stvar prošlosti, i nijednom režimu pod ovim nebom ne smije da bude dozvoljeno da vrši pokolj svog naroda pod parolom nacionalnog suvereniteta.
Nema sumnje da su ruska i kineska vlada imale zločinačku ulogu u pružanju prilike koljaču iz Damaska da ubija hiljade sunarodnjaka. Zaista je teško razumjeti ruske i kineske namjere odvojeno od toga da ove dvije zemlje prihvataju Esedovu tiraniju.
Ovaj sramni i šokantni stav je nerazdvojiv od bumerang-efekta na ruske i kineske interese u arapsko-muslimanskom svijetu.
Međutim, stav Zapada je također daleko od moralnog i idealističnog. Zamislite reakciju Zapada, pogotovo SAD-a, da se 200 izraelskih židova ubija svaki dan (ovih dana je u žiži medija napad na jednu židovsku školu u Tuluzu, možete propratiti reakcije, op. prev.)?
NATO bi trebao, može i mora da učini nešto da zaustavi ovo sistematsko ubijanje. Šta više čekaju? Dok Putin iz Rusije ne smekša? Putin bi se smekšao kada bi košer-svinje letjele.
Ili možda dok broj žrtava ne dostigne milion ili dva miliona?
Ukratko, svijet ne smije da dozvoli zaista zloćudnom tiraninu da postane reinkarnacija savremenog Adolfa Hitlera i Jozefa Staljina.
Još jedna riječ ili dvije prije nego završim. Nadali smo se da će nakon ”arapskog proljeća”, Arapska liga zauzeti proaktivan stav u pogledu sramne situacije u Siriji. Da, arapske zemlje Perzijskog zaljeva odlučile su da povuku svoje ambasadore iz Damaska, što je svakako pohvalan postupak, ali to neće navesti Eseda da zaustavi svoju ubilačku mašineriju.
Ovaj tiranin se mentalno spremio na to ubije milione kako bi opstao na vlasti. Ova situacija zahtijeva zauzimanje realnog i proaktivnog pristupa, što uključuje i pomaganje revolucionara sa potrebnim sredstvima kako bi branili sebe i svoj narod.
Govorim ovo, jer, ukoliko arapski svijet postane izdajica sirijskog naroda, onda će Izrael to shvatiti kao primjer prema kojem se može ponašati i zauzeti sličan kurs u pogledu masovog ubijanja Palestinaca i progona iz domovine njihovih predaka.
Tada bi Izrael i njegovi pomagači mogli da iznesu argument da su Arapi licemjeri jer su ostali tihi dok je nad hiljadama Sirijaca vršen masakr od strane nikog drugog do sopstvene vlade!
A što se tiče podrške koju masovnom ubici pružaju Iran, Hezbollah i tzv. Mehdijeva vojska Iraka, za ovo nema drugih riječi osim: “Sram vas bilo!” Nema nikakve sumnje da bi se Alija ibn Ebu Talib, radijallahu anhu, imam Husejn, radijallahu anhu, i svi drugi sveci za koje lažljivo tvrde da ih slijede, do zadnje kapi svoje krvi suprotstavili zločinima koji se čine u Damasku.
Možda ćete se u svoju odbranu refleksno pozvati na situaciju u Bahrejnu. Ali, da li znate da je ukupan broj žrtava represije policije Bahrejna tokom jedne godine antivladinih protesta manji od broja sirijskih žrtava tokom samo jednog sata Esedovog sistematskog ubijanja?!
Ili možda mislite da je krv šiita vrednija?
Piše: Khalid Amayreh, Kuds