Šef njemačkog BND tvrdi da je Damask spreman da prepusti veći dio Sirije pobunjenicima, a obavještajni analitičari zaključuju da bi to vodilo u parčanje države na tri dijela.
„Režim u Damasku neće opstati – sve je više indicija da Asadovi sljedbenici pripremaju povlačenje na linije posljednje odbrane – uz prepuštanje većeg dijela Sirije islamističkim pobunjenicima“, izjavio je predsjednik njemačke obavještajne službe BND Gerhard Šindler u nedjeljnom intervjuu za „Frankfurter algemajne cajtung“.
Šindler smatra da ni jedna od zaraćenih strana nije stekla značajniju prednost u sukobu, ali je na osnovu operativnih saznanja njegove službe zaključio da režim u Damasku izvjesno neće braniti pozicije na svim frontovima. „Asad i njegovi ljudi pripremaju odbranu pojedinih regija (na sjeveru i istoku) sa Damaskom – prebacuju težište operacija na napade iz vazduha… Rastući broj mrtvih i ranjenih u regularnoj vojsci podstiče demoralizaciju trupa i utiče na dezerterstvo“, tvrdi Šindler.
Prvi obavještajac Njemačke nije procijenio koliko bi rat mogao da traje, ali je ukazao da „pobunjenici pod oružjem sve tješnje sarađuju, a borba protiv Asada postaje efikasnija“. Kao dokaz ispravnosti svoje teorije, Šindler je ukazao na prošlonedjeljni „samit“ pobunjenika u turskom mediteranskom gradu Antaliji i na tamo dogovorenu koordinaciju aktivnosti. Takav razvoj, u cjelini, po njemu neminovno vodi režim u Damasku – u poraz.
Za razliku od Gerharda Šindlera, profesionalni analitičari u BND-u, ali i u francuskim obavještajnim službama, skloniji su procjeni da je došlo do pat pozicije režimskih snaga Damaska i sirijskih pobunjenika. U takvoj situaciji se po njihovom mišljenju nazire mogućnost koja bi dovela do podjele zemlje na tri dijela – na alavitsku, kurdsku i “salafističko-islamističku” regiju. Time bi se, po okončanju građanskog rata, Sirija vratila na pozicije od prije devet decenija – bila bi rasparčana na tri nacionalno, ekonomski, kulturno i vjerski različita dijela iz kojih je dvadesetih godina prošlog vijeka, uz zalaganje Francuske, stvorena država u današnjim granicama. Mišljenju obavještajnih stručnjaka, mimo ličnog stava Šindlera, idu u prilog izvještaji sa terena u kojima je riječ o značajnoj vojnoj pomoći sirijskoj armiji – iz Irana. Navodno, tehničko osoblje Teherana servisira vojnu avijaciju Damaska i snabdijeva je rezervnim dijelovima.
Podatak potvrđuje i njemački nedjeljnik „Fokus“ u aktuelnom izdanju, ali se poziva na izvore u redovima pobunjenika. „Fokus“ tvrdi, štaviše, da je značajan broj „nepouzdanih“ sirijskih pilota zamijenjen iranskim osobljem.
Uz zaključak da „Asadova Sirija“ neće lako kapitulirati, izvori BND-a u Pulahu kraj Minhena skloni su (nezvaničnoj) procjeni da je opstanak sjevernog i istočnog dijela zemlje pod kontrolom sadašnjeg režima – uz podršku Irana – glavni razlog planova NATO za eventualnu intervenciju: „Iransko strateško ,ostrvo’ u novoj Siriji bilo bi neprihvatljivo za vojnu alijansu“, kažu u Minhenu.
Ironija je istorije da bi podjela Sirije, o kojoj se spekuliše, bila na uštrb htijenja predsjednika Bašara al Asada. Međutim, time bi se ispunilo predskazanje njegovog dede Sulejmana al Asada koji je punih deceniju i po predvodio alavitsku opoziciju u Siriji – od proglašenja države 1920. do 1936. godine. U pismu francuskim (su)osnivačima današnje Sirije, deda Asad se založio za nezavisnost alavitske države. U pledoajeu je objasnio da će stvaranje države većinskih muslimana i alavitskih, jevrejskih i hrišćanskih manjina jednog dana neminovno dovesti do krvavog obračuna za (pre)vlast.
(Politika online)