Zvorničanin Branko Kokić preksinoć je provalio u džamiju Rijeka i na šerefi njene munare postavio srpsku zastavu. Pijani Kokić u čast postavljanja zastave potom je, na munari, uz konzerve piva i svinjske kobasice nastavio bančiti, a nekoliko stotina “građana” okupljenih oko džamije zdušno ga je pozdravljalo, čas mašući, čas aplaudirajući njegovom javno izraženom junaštvu.
Kokić, u Zvorniku poznat kao Robija, jeste pijanac i budaletina. Ali nije jedini i nije se pojavio odnedavno. Ustvari, on je vjerna kopija onih koji su u aprilu 1992. godine u Karadžićevo i Arkanovo ime, najprije, postavili četničku zastavu na munaru džamije Rijeka, a potom je minirali i srušili do temelja.
Za razliku od preksinoćnjih aplauza, tada su zvornički Srbi na platou nedaleko od džamije zaigrali kolo i procikivanjem proslavili “čišćenje grada od muslimanskih biljega”.
Kakva je razlika između “problematičnog pojedinca” Robije, kako ga naziva Zoran Stevanović, načelnik općine Zvornik, i “problematičnog pojedinca” koji je 9. aprila 1992. s automatom u ruci i “fantomkom” na glavi došao na kućna vrata dr. Izeta Sabirovića i profesora Fehima Kujundžića i u njih sasuo nekoliko rafala, ili istog takvog koji je poturio eksploziv pod džamiju Rijeka? Nikakva!
Almasa Hodžić
(Avaz)
