Palestinci pokušavaju da gradnjom podzemnih tunela prevaziđu embargo koji je Izrael nametnuo Gazi. Tuneli poznatiji kao “tuneli spasa za Gazu” godišnje dostižu čak 500 miliona dolara ekonomske vrijednosti.
Građani Gaze, koji godinama vode životnu bitku zbog embarga koji im je Izrael nametnuo, svoje svakodnevne potrebe rješavaju kroz podzemne tunele na egipatskoj granici. Kroz tunele prolaze razne stvari, od živih životinja, osnovnih materijalnih potrepština, konfekcijskih proizvoda, do porevoznih sredstava. Žrtvujući život kako bi zaradili novac, oni koji rade u tunelima mogu dnevno zaraditi samo 100 šekela, približno 20 eura.
Iako se ne zna tačan broj, navodi se da između Gaze i Egipta postoji oko 30 tunela, dužine od kilometar do dva kilometra. Običnim ljudima ulaz u tunel je zabranjen, dok je novinarima zabranjeno da ih fotografišu. Iako su mjesta na kojima se nalaze tuneli poznata većini ljudi koji žive u Gazi, obično niko ne želi da otkrije informacije o njima.
Kroz tunel iskopan lopatom može proći auto
Uz pomoć jednog Palestinca koji se školovao u Turskoj, a nakon velikih poteškoća, dopisnik agencije Anadolija se, ulaskom u jedan od tunela, suočio sa frapantnim prizorima. Kada neko s oružjem dođe pred ulaz tunela koji je sakriven velikim šatorom, onda se koriste striktna pravila u vezi fotografisanja. Međutim, na insistiranje ekipe Anadolije, uposlenici su napravili izuzetak i na kraju dozvolili fotografisanje. Kroz tunel, koji je iskopan običnom lopatom za dva mjeseca, tri do četiri osobe mogu sa lakoćom proći bez udaranja glavom u plafon.
Prema informacijama koje je novinar agencije Anadolija dobio od nadležnih u tunelu, kroz jedan od najvećih čak mogu prolaziti i automobili. Putarina za automobile iznosi tri hiljade, a za džipove pet hiljada dolara.
Također, pretpostavlja se da rukovodstvo Hamasa na nelegalan način prikuplja poreze za prolazak kroz tunele. Pretpostavlja se da se na izlazu tunela u egipatskom dijelu, po jednom prevoznom sredstvu, egipatskim vojnim licima daje mito od 300 dolara. U suprotnom, nadležni u tunelu upozoravaju da neće moći unijeti ništa iz Egipta u Gazu.
Iako ne postoje zvanične cifre o “tunelu ekonomije”, smatra se da godišnja trgovina dostiže 500 miliona dolara.
Tuneli se svakog trenutka mogu srušiti
Najveća opasnost za ljude koji rade u tunelima i za one koji prolaze kroz njih, predstavlja mogućnost iznenadnog bombaškog napada Izraelaca. Međutim, kako bi preživjeli i obezbijedili životne potrepštine, Palestinci su svjesni svih mogućih opasnosti koje im prijete. Palestinac koji je prolazio kroz tunel, kaže: “Ustvari, za nas ljude iz Gaze linija između života i smrti je tako tanka da nije više važno iza koje linije se nalazimo. Za nas je smrt postala svakodnevnica”.
Prema nekim podacima, do sada je u tunelima život izgubilo 176 osoba.
Tunel kroz koji se prolazi pužući
Jedan drugi tunel, koji nadgledaju naoružani vojnici, privlači posebnu pažnju, jer je tako uzak da kroz njega može proći samo jedna osoba pužući. Među stvarima koje prolaze kroz tunel nalaze se i tube čelika, i prema tvrdanjama nadležnih, za takve tube se ne uzima porez, jer se one koriste u izraelskim zatvorima gdje se nalaze mnogi Palestinci. Ovakav tretman opravdavaju iskazivanjem poštovanja prema političkim zatvorenicima.
Jedan od uposlenika u tunelu dnevno zarađuje 100 šekela ili 20 eura. On ističe da ponekad mora da nosi robu koju vuče na gumenom krevetu. Jedan od uposlenika je izjavio da na 100 paketa deterdženta uzima po kutiji 30 dolara.
Tuneli u Gazi su izgrađeni 2006.
Pojam “tunela” pojavio se među stanovnicima Gaze 2006. godine. Za Gazu, koja nije imala nikakvu vezu sa svijetom, osim graničnog prelaza Refah, koji je također trebao biti zatvoren za vrijeme Mubarakove vlasti, tuneli su postali glavni kanal da se dođe do osnovnih životnih potrepština.
Tvrdeći da se tuneli koriste od strane Islamskog džihada i Hamasa za krijumčarenje oružjem, izraelski zvaničnici povremeno vrše bombaške napade na tunele.
Iako je egipatski granični prijelaz Refah ostao otvoren i nakon rušenja Mubarakovog režima, njegova funkcija je i dalje bitna imajući u vidu da su porezi na osnovne životne potrepštine vrlo visoki. Ustvari, navodi se da Egipat ima značajne prihode od “tunel ekonomije”.
(Anadolija)
